Als het aan Simone ligt staat ze elke week wel aan de start van een hardloopevenement. Ze noemt zichzelf dan ook gekscherend ‘loopjesverslaafd’. Ze heeft talloze medailles thuis van evenementen over de hele wereld. Dit jaar kwam daar o.a. de marathon van Nice naar Cannes bij en de halve marathon de Sable: Een 3-daags avontuur van 120 kilometer waarbij je je kampeerspullen zelf mee mag sjouwen.  

Simone, hoe beleef jij je sport?


Ik ben verpleegkundig consulent kinderlongziekten. Een hele mooie en best zware baan. Hardlopen is voor mij ontspannen en puur genieten. Ik loop al meer dan 15 jaar hard. Dat het zo gegroeid is tot wat het nu is, dat vind ik wel mooi. Ik begon na jaren niet sporten een beetje te rennen omdat ik trimhockey weer oppakte. De kinderen waren toen jong. Net zoals toen ik zelf jong was en hockeyde ging ik daarbij hardlopen om conditie op te bouwen. Dat hockeyen verdween na verloop van tijd weer maar dat lopen vond ik lekker, dat bleef. Met vriendinnen ben ik toen een keer de halve marathon van Parijs gaan doen. Dat vond ik enig. En zo volgde na verloop van tijd het ene na het andere evenement. Niet alleen in het buitenland hoor, ook overal in Nederland.

Wat trekt je daar het meeste in aan?


‘Ik hou gewoon van mensen. Van hun verhalen. Zowel tijdens mijn werk in het ziekenhuis als tijdens al mijn hardloopavonturen en reizen. Je hoort de mooiste verhalen op onverwachte momenten.’

Haar favoriete afstand is de marathon. Een afstand die je niet zomaar even doet, waar altijd met respect mee omgegaan moet worden. Dat geeft veel voldoening. Een halve marathon, daar heeft ze een haat-liefde verhouding mee: Die afstand lijkt in verhouding kort maar blijkt dan toch best een eind. Tijdens haar buitenlandse races is ze daar beter op ingesteld. Favorieten? New York, Kopenhagen, Stockholm, Lissabon, Barcelona. Die lijst is lang. Simone liep ook afstanden van 50 en zelfs 70 kilometer. 

Op welke manier train je voor al deze wedstrijden?


Snelle tijden zeggen me echt helemaal niks. Ik geef daar totaal niet om. Ik train dan ook helemaal niet volgens een schema. Ik loop gewoon. Ik loop zo lang als ik zin heb, afhankelijk van hoe ik me voel. Als het niet lekker gaat dan keer ik om en ga ik naar huis. Maar vice versa kan ook zomaar. Ik heb een keer een hele marathon gelopen, omdat ik zo lekker liep. Op een bepaald moment had ik er al meer dan 30 kilometer op zitten en dacht ik, ik doe het gewoon. Een soort structuur heb ik wel. Ik heb vaste loopdagen, rondom mijn werk. En ik probeer wekelijks een kilometer of 50 te halen.

Hoe ga je om met voeding in combinatie met hardlopen?


Ik heb een glutenallergie waar ik natuurlijk rekening mee hou, dat staat los van mijn sport. Daarnaast ontzeg ik mezelf helemaal niks. Sterker nog, juist omdat ik veel ren kan ik nog meer genieten van een van mijn andere liefdes naast hardlopen: Lekker eten. Naast een gezond basisdieet met veel groenten en fruit eet ik bijvoorbeeld ontzettend graag chocola. Stapelen voor een marathon doe ik het liefst met chips. Ik leef om te genieten. Ik kan me er best over opwinden als ik zie dat mensen daar in mijn ogen véél te streng of serieus mee bezig zijn.’

Hoe zie je 2025 voor je?


‘Ik verheug me nu al op mijn nieuwe plannen. Voorlopig heb ik me alleen ingeschreven voor Amsterdam in het najaar. Maar die marathon de Sable vond ik wel zo fantastisch in Turkije, ik hoop dat het me lukt om dit jaar met dezelfde organisatie in Fuerteventura mee te doen.