Marjolein van Run2Day test de Saucony Triumph 22: ‘Dit jaar is een mooi jaar op het gebied van hardloopschoenen: de ene na de andere topschoen komt op de markt. Lekkere duurloopschoenen, snelle schoenen, trailschoenen. De merken kijken de nieuwste kunstjes bij elkaar af en bedenken bij elke update wat er beter kan. Op zich niks nieuws maar de vernieuwingen van de laatste paar jaar lijken zich nu samen te voegen in een zee van comfortabele, lichte schoenen met meer stabiliteit en fluffy foams. De Triumph is de maximaal dempende duurloopschoen van Saucony. Een beetje een aanstelschoen wel. Zoveel demping, dikke vulling in de tong en de hielkap, zachte veters. Er springt nog net geen mannetje uit de doos die ze voor je aantrekt. Dat was altijd al zo, en hoewel ik mezelf bijzonder weinig comfort misgun als het gaat om hardloopschoenen, stond de Triumph toch niet hoog op mijn lijst. Zacht maar instabiel en naar mijn smaak ook wat saai. Alsof je op de grond ploft.

Versie 22

De Triumph 22 is qua pasvorm niet heel anders dan vorige versies. Hij lijkt een beetje ruimer te vallen, niet breder, wel langer. De luxe elementen die hem onderscheiden van meer rechttoe rechtaan neutrale trainers zijn gewoon weer lekker luxe. Maar die overdreven dikke tong voelt heus wel fijn en mijn enkel leunt relaxed naar achter in de dikke hielkap. Je zou haast vergeten dat er gerend gaat worden. Het bovenwerk is van stevig compact mesh. Ik denk dat sommige mensen al deze componenten van het bovenwerk als warm zouden kunnen ervaren. Zelf ben ik me nooit bewust van de temperatuur van mijn voeten. Prima dus. Waar ik me op verheug bij deze versie is de aangepaste middenzool: Waar de vorige versies voorzien waren van PWRRN+ foam is de Triumph 22 uitgerust met 100% PWRRN PB. Dit laatste foam zien we in de high performance lijn (Endorphin) van Saucony. En ik ben gek op deze lijn en op dit foam. Waarom? Omdat het zacht is, lekker inveert en met je meebeweegt.

Comfort vs. snelle stappers

Ik loop vrij veel op schoenen met een nylon of carbon plaat. Je kunt daar sneller mee lopen en dat geeft een geweldig gevoel. Nadeel daaraan is dat ik iets minder snel enthousiast ben over duurloopschoenen. Lastiger om een langzamere schoen, die wel heel comfortabel is te ervaren als enorm fijn als dat snelle gevoel ontbreekt. Daar moet het PWRRN PB foam een oplossing voor gaan bieden.

Lopen maar

Inmiddels heb ik een aardig wat km’s gelopen op de Triumph 22. Voornamelijk verhard, klein stukje op grindpaden. Het nieuwe foam voldoet zeker aan de verwachting: dynamisch en responsief, je voelt het lekker in- en uitveren, bij elke pas. Zeker meer dan vorige versies. Stevig is zeker ook een woord wat in me opkomt, steviger dan de meeste PEBA foams. Het geeft een bepaalde directheid aan de schoen. Hij heeft een redelijk hoge stackheight, maar het is gelukkig niet een model waarbij je het contact met de grond verliest. Wat er ook anders en in mijn optiek beter aan is, is het bredere platform. Dit geeft hem de stabiliteit die hij miste.

Kortom, deze komt zeker door de keuring. De eerste km’s voelen wat zwaar, de schoen heeft een iets hogere drop van 10 mm (haklanders zullen hier denk ik heel goed op gaan) en dat is echt even wennen. Maar als je dan een tijdje onderweg bent is het genieten op die dikke en stabiele demping: Je ervaart steun maar wel flow: de ene pas na de andere vloeien in elkaar over. Hij doet me denken aan de 1080v13 van New Balance, de pantoffel van het jaar, ook qua uiterlijk. Zachter dan deze, maar vermoedelijk trek ik de Triumph 22 toch eerder aan deze zomer tijdens mijn rustige duurlopen en herstelrondjes.