Nog een paar dagen en dan staat Eline Venneman aan de start van de TSC London Marathon. Hoe is het haar de afgelopen weken vergaan?

‘Ik heb er zin in!’, lacht ze aan de keukentafel. ‘De trainingen werden wel steeds zwaarder. Toen ik met de marathonvoorbereiding begon, had ik vakantie. Maar nu mijn studie is begonnen is het best veel - het is straks ook wel fijn als de marathon achter de rug is.’ Haar voorbereiding kende wat ups en downs, zoals dat gaat in een periode van vier maanden. Ze kreeg een maagontsteking en toen die verholpen was, ging ze onderuit toen ze haar hond uitliet. Ze lacht nog steeds - Eline is krachtig genoeg om (in elk geval figuurlijk) overeind te blijven.’ Na die rustperiode toen ik een week ziek was, draaide ik weer als een zonnetje. Blijkbaar waren mijn benen goed uitgerust.’

Een marathon lopen na een eetstoornis: het is niet voor iedereen weggelegd. Voor Eline lijkt deze marathon een laatste stap om nog wat kleine issues te doorbreken. ‘Ik word gedwongen heel goed voor mijn lichaam te zorgen; goed eten is heel belangrijk. Te weinig eten is echt geen optie, want dan kan ik de trainingen niet goed volbrengen. Er is maar een manier om dit vol te houden: eten.’ Ze heeft niet het idee dat deze fysieke inspanning voor een terugval zal zorgen. Ze kijkt op een andere manier naar haar lichaam. ‘Vroeger dacht ik: dun is goed, dunner is beter. En nu weet ik: gezond zijn goed - ik heb een sterk lichaam nodig om aan de start te staan.’

PS: Eline loopt in Londen voor het Leontienhuis, dat haar geholpen heeft van haar eetstoornis te genezen. Doneren kan nog steeds!